છે તમન્ના શબ્દ થઇને અવતરું;
રોજ એથી શૂન્યતાને કરગરું.
હોય સાચું તો ખુશીની વાત છે.
આ જ સાચુ, કેમ હું દાવો કરું.
જો કદી ટોળે વળે છે રિકતતા;
વાત હું ત્યારે સ્વયંની આદરું.
રોજ આવો બેસવા આવી રીતે;
હું ગઝલની રોજ જાજમ પાથરું.
બોલશે તો ચોંટ ઊંડી આપશે;
’જિત’ છો લાગે બધાંને છોકરું.
- ‘જિત’ ઠાડચકર
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો