મને એકડો ઘૂંટવા જ્યાં મળ્યો છે,
અને પ્રેમ જ્યાં એકડામાં ભળ્યો છે;
ભર્યો પ્રેમથી,હું હતો સાવ ખાલી;
મને મારી શાળા બધાથીય વ્હાલી!
ફૂલો જેમ ખીલી ઉઠે એમ ખીલું,
અહીં આવતા ના રહે કોઇ વીલું;
કહે છે આ વ્રુક્ષોની એકેક ડાલી;
'મને મારી શાળા બધાથીય વ્હાલી!'
શિવમ્, સુંદરમ્, સત્યને જાણવાને,
મળી આંખ જ્યાં કલ્પના માણવાને;
અને પાડતા જ્યાં શીખ્યો તેર તાલી;
મને મારી શાળા બધાથીય વ્હાલી!
કદી કુવિચારો મને જો સતાવે,
ભૂલો જો પડું, પંથ સાચો બતાવે;
પડું-આખડું તો એ લે હાથ ઝાલી;
મને મારી શાળા બધાથીય વ્હાલી!
-'જિત' ઠાડચકર