એમ લૂછી છે આંખો મેં કોરા કાગળની;
વાત લખી છે ભીતર બળતા દાવાનળની.
મહેફિલ માંડી બેઠો છે સૂરજ
તડકાની;
વાત ન કરશો કોઇ હવે અહીંયા ઝાકળની.
તું ય ઘવાયો ? ફક્ત આંખનું કામ નથી
આ;
ભાગીદારી હોઇ શકે
એમાં
કાજળની.
નદી વચાળે સાવ બિચારું તરસ્યું ઊભું;
એક હરણને ટેવ પડી ગઇ છે મૃગજળની !
‘જિત’ ઉઝરડાઓ તો પડવાના જ હતા ને
!
ડાળ
તમે પકડીને બેઠા’તા બાવળની.
- ‘જિત’ ઠાડચકર
